به گزارش مشرق به نقل از فارس، سرآلکس فرگوسن سال ۲۰۱۲ میلادی را در شرایطی آغاز کرد که حضور خود را روی نیمکت مربیگری منچستریونایتد به ربع قرن رساند. مربی ۷۰ ساله شیاطین سرخ در گفت‌وگویی با شبکه اسپرت به همین خاطر اظهار داشت: در تمام دورانی که مربی منچستریونایتد هستم، می‌بینم فوتبال به صورت مشهود، از شور و اشتیاق بالایی نسبت به گذشته برخوردار شده است. فکر می‌کنم این موضوع حتی به تغییر فرهنگی جامعه امروزی ما ربط دارد. تصویری از سال‌های دهه ۶۰ در آرشیو یونایتد موجود است که در آن بازیکنان منچستریونایتد و لیدزیونایتد در مرکز زمین باهم برخورد می‌کنند. در پس زمینه آن عکس مردمی را می‌بینید که بی‌حس و هیجان نشسته‌اند. حال آنکه امروز هواداران آن‌قدر با احساس هستند که آدم حس می‌کند گویی در این ورزش مرتب خون تازه به رگ‌ها پمپاژ می‌شود.
مربی سالخورده و موفق شیاطین سرخ اولدترافورد در این گفت‌وگو به نکات دیگری در مصاحبه خود این‌چنین اشاره کرده است:
آقای فرگوسن، شما از ۲۵ سال قبل سرمربیگری منچستریونایتد را در اختیار دارید. در این ربع قرن حضور چه تغییراتی در فوتبال نسبت به روزهای اولیه حضورتان در فوتبال بوجود آمده است؟
فوتبال به‌صورت مشهود از شور و اشتیاق بالاتری نسبت به گذشته برخوردار شده است. فکر می‌کنم این موضوع حتی به تغییر فرهنگی جامعه امروزی ما ربط دارد. عکسی از سال‌های دهه ۶۰ در آرشیو یونایتد موجود است که در آن بازیکنان منچستریونایتد و لیدزیونایتد در مرکز زمین باهم برخورد می‌کنند. در پس زمینه آن عکس مردمی را می‌بیند که بی حس و هیجان نشسته‌اند. اما امروز هواداران آن‌قدر با احساس هستند که آدم حس می‌کند گویی مرتب خون تازه به رگ‌های فوتبال پمپاژ می‌شود.
بازیکنان امروزی نسبت به قبل فشار بیشتری را ازطرف مردم مشاهده می‌کنند. فکر می‌کنید این موضوع چه تاثیرات منفی بر بازی فوتبالیست‌ها می‌گذارد؟
بازیکنان باید درک کنند که منزلت وجود‌شان به سرعت برق و باد ممکن است از دست برود. باید با این موضوع کنار بیایند و من به عنوان مربی باید این خطر را متناسب با درک‌شان به آن‌ها تفهیم بکنم. اکنون برای بازیکنان جوان کنار آمدن با موفقیت، سخت‌تر از قبل شده است. رسانه‌ها هر لحظه و هر قدم بازیکن را زیر نظر می‌گیرند. آن‌ها منتظر تنها یک زمین خوردن آن ستاره هستند. به این خاطر مجبورم به آن‌ها کمک کنم تا هیچ‌وقت زمین نخورند. من همیشه به این دسته می گویم: هرگز آن شخصیتی را در بدو ورود به اولدترافورد داشتید را تغییر ندهد و با همان شخصیت قبلی خانوادگی به کارتان ادامه بدهید. برایم مثل روز روشن است که خانواده‌اتان نمی‌خواهند هیچ چیزی تو را به روز بد بیندازد؛ ما هم انتظار وقوع چنین اتفاقی را نداریم.
در مدت ۲۵ سالی که مربی منچستریونایتد بوده اید، بازیکنان زیادی را استخدام کردید. با توجه به دیدگاه امروزی کدامیک از استخدام‌هایتان را گل سرسبد خریدهای خود می‌دانید؟
انجام چنین کاری غیرممکن است. به همین ارقام مربوط به حق نقل و انتقالات نگاه بیندازید. برای جذب بازیکنی مثل پیتر اشمایکل ما ۶۰۰ هزار یورو پرداخت کردیم یا برای جذب برایان مک‌‌کلر ۹۵۰ هزار یورو پرداختیم. جذب ستاره‌ای مثل روی کین برای ما ۴.۵ میلیون یورو هزینه دربرداشت. آن‌وقت آن رقم‌ها را با ارقامی که امروز برای بازیکنان صرف می‌شود، مقایسه کنید. مثلا وین رونی برای ما بیش از ۳۱ میلیون یورو هزینه داشته است. کریستیانو رونالدو فقط ۱۲ میلیون یورو روی دست ما خرج گذاشت. آن‌وقت چگونه می‌توان این ارقام را با هم قیاس کرد؟ من که از خودم می‌پرسم مگر کریس برای من و یونایتد چقدر بازی کرد؟ یا در آن مقطع زمانی چقدر موفق بودیم؟ به این خاطر می‌بینید که مرتب برای آدم سئوال مطرح می‌شود . پس این که روی یک بازیکن خاص به عنوان بهترین خرید دست بگذارید، امری غیرممکن است.
حداقل بفرمایید با استعداد‌ترین بازیکنی که با او همکاری کردید، کدامیک از ستارگان فوتبال بود؟
خب، در این رده نیز خیلی‌ها بودند. قبلا در آبردین بازیکنان با استعداد زیادی بودند. یونایتد که خیلی خوش‌شانس بود. در این ۲۵ سال ما بازیکنان بسیار بزرگی را به چشم دیدیم. کسانی مثل کانتونا، رونالدو، گیگز، رونی، اسکولز، بکام به اضافه چند نفر دیگر که به‌طرز باورنکردنی بسیار با استعداد بودند. بدیهی است حتی مدافعین خارق‌العاده زیادی هم وجود داشتند. اما در خاطرات تنها کسانی باقی مانده‌اند که توانستند برنده شوند. بازیکنانی که مردم از بازی و نمایش‌شان لذت می‌بردند.
اسطوره دوران کودکی‌تان چه کسی بود؟
اسطوره من دنیس لاو بود. به عنوان بازیکن از او خیلی خوشم می‌آمد. هرچند که از نظر سنی تنها چند سال از من بزرگتر است. او همه آنچه را که یک اسکاتلندی را به شوق وامی‌داشت، همراه با خود داشت. فکرش را بکنید که چه شجاعت غیرقابل وصفی داشت و از چه دینامیکی بهره می‌گرفت. وقتی بزرگ شدم و طرفدار رنجرز بودم، چند بازیکن خوب و بزرگ دیگر هم آنجا وجود داشتند. اما خیلی راحت بگویم که دنیس لاو، بهترین و بزرگترین توپچی اسکاتلند بود.
خارج از میدان فوتبال، چه شخصیتی بیش از همه باعث خوشحالی و تهییج شما شده و دلیلش هم چیست؟
اگر در ارتباط با ورزش بخواهم حرف بزنم، باید بیش از همه از محمد علی کلی یاد کنم که تحت تاثیر بازی‌اش بودم و زندگی‌ام را تحت تاثیر قرار داده بود. باور کنید هروقت که در رینگ بوکس بازی داشت، من برای تماشای او در سینما به گلاسکو یا رنجرز می‌رفتم و تا ساعت ۳، ۴ صبح هم بیدار می‌ماندم. او جذابیت فوق‌العاده گسترده‌ای داشت. حتی این افتخار به من دست داد که یکبار نیز با او ملاقات کنم. متاسفانه گرفتار بیماری پارکینسون بود و برایش حرف زدن امری سخت بود. اما این موضوع از جذابیت فراوانش به هیچ عنوان نکاسته بود.
معبود‌های دیگری هم غیر از او داشتید؟
نلسون ماندلا هم یکی از این الگوها برای من بود. من سال‌ها قبل یکی از سخنرانی‌هایش را گوش دادم. وقتی صحبت او تمام شد، همه برایش هورا کشیدند و از جا بلند شدند. آن لحظه واقعا خارق‌العاده و غیرقابل وصف بود. من واقعا از تمام کارهای فراوانش در طول حیاتش حیرت می‌کنم. او چهره ای بسیار مهم برای جهان است.
سرمربی تیم فوتبال منچستریونایتد گفت: باید از محمد علی کلی یاد کنم که تحت تاثیر بازی‌اش بودم و زندگی‌ام را تحت تاثیر قرار داده بود.
